L'

WORD

نوامبر 1906

مادران با دوستان

یکی از دوستان در گفتگو از مسائل شفاف و مخفی صحبت می کند: آیا واقعا برای یک فرد در آینده امکان پذیر است؟

آره. ممکن است. زمان با گذشته ، حال و آینده تقسیم می شود. ما به گذشته نگاه می کنیم ، وقتی چیزی را به خاطر می آوریم که با چشم خود می بینیم چه اتفاقی افتاده است. این دیدن در گذشته همه می توانند انجام دهند ، اما همه نمی توانند آینده را ببینند ، زیرا کمتر کسی از دانش گذشته باهوش استفاده می کند تا به آینده نگاه کند. اگر کسی تمام عوامل و تحملات یک رویداد گذشته را مورد توجه قرار دهد ، دانش خود را برای پیش بینی وقایع آینده خاص قادر می سازد ، زیرا اگرچه آینده تقسیم زمان است که هنوز در واقعیت نرسیده است ، با این وجود ، اقدامات گذشته ایجاد می کند. ، مد ، تعیین ، آینده را محدود می کند ، بنابراین ، اگر کسی مانند آینه قادر به بازتاب دانش گذشته باشد ، ممکن است وقایع آینده را پیش بینی کند.

آیا برای کسی امکان پذیر است که رویدادهای واقعی گذشته و وقایع را ببیند، همانطور که در آینده به صورت واضح و واضح به نظر می رسد؟

این امکان پذیر است ، و بسیاری آن را انجام داده اند. برای انجام این کار از آنچه تحت عنوان شفافیت ، دیدن روشن یا دید دوم استفاده می شود استفاده می کند. برای دیدن شفاف ، از مجموعه دوم دانشکده ها یا حس درونی دیدن استفاده می شود. چشم ممکن است مورد استفاده قرار گیرد ، هرچند که برای انشعاب ضروری نیست ، برای آن دانشکده که از طریق بینایی عملکرد دارد ممکن است عمل خود را از چشم به اندام دیگر یا بخشی از بدن منتقل کند. بعنوان مثال ممکن است اشیاء از نوک انگشتان یا فلش خورشیدی دیده شود. در جایی که آخوند به آنچه که ما از اشیاء دور افتاده و گذشت یا رویدادهایی که قرار است رخ دهد نگاه می کند ، قسمتی از بدن که از آن انجام شده است معمولاً در جمجمه درست بالای ابروها است. در آنجا که در یک صفحه پانوراما صحنه یا اشیاء ظاهر می شود که اغلب اوقات کاملاً کاملاً مشخص دیده می شود که گویا آخوند در همان مکان قرار گرفته است. سپس آنچه را که لازم است ارتباط برقرار کند ، دانشکده گفتار است.

چگونه ممکن است که یک نفر بتواند به طور ناگهانی ببیند که چنین دیدی با تمام تجربه ما مخالف است؟

چنین دیدنی در تجربه همگان نیست. این در تجربه برخی است. بسیاری از کسانی که تجربه نداشته اند به شهادت کسانی که آن را داشته اند شک دارند. با قوانین طبیعی مخالف نیست، زیرا کاملاً طبیعی است و برای کسانی که شریعت لینگا، بدن اختری، خیلی محکم به سلول های فیزیکی آن گره خورده است ممکن است. اجازه دهید اشیایی را که می‌بینیم، و از طریق آن اشیا را در نظر بگیریم. بینایی به خودی خود یک راز است، اما چیزهایی که به بینایی مربوط می شود راز نمی دانیم. بنابراین، ما چشم های فیزیکی داریم که از طریق آنها به هوا نگاه می کنیم و در آنجا اشیاء فیزیکی را می بینیم. ما فکر می کنیم این کاملا طبیعی است، و همینطور است. اجازه دهید پادشاهی های مختلفی را در نظر بگیریم که دید در آنها امکان پذیر است. فرض کنید ما به صورت کرم یا حشره در زمین بودیم. ما باید در آنجا حس بینایی داشته باشیم، اما توانایی های ما بسیار محدود خواهد بود. اندام هایی که ما به عنوان چشم می شناسیم نمی توانند برای دیدن فواصل دور مورد استفاده قرار گیرند و بینایی فیزیکی به فضاهای بسیار کوتاه محدود می شود. یک مرحله پیش بروید و فرض کنید ما ماهی بودیم. فاصله ای که از طریق آن می توانیم در آب ببینیم بسیار بیشتر خواهد بود و چشم ها با ثبت ارتعاشات نوری که از آب می آیند هماهنگ می شوند. اما ما به عنوان ماهی باید امکان دیدن را به غیر از آب یا در واقع وجود عنصری مانند هوا را انکار کنیم. اگر احتمالاً بینی‌مان را بیرون می‌کشیدیم و چشم‌هایمان را بالای آب به هوا می‌بردیم، نمی‌توانستیم نفس بکشیم و چشم‌ها به دلیل خارج از عنصرشان قابل استفاده نیستند. ما به عنوان حیوان یا انسان یک مرحله جلوتر از ماهی ها هستیم. ما از طریق جو خود می بینیم و قادریم اشیا را از طریق چشم در فواصل بسیار دورتر از آب درک کنیم. اما می دانیم که جو ما، غلیظ و کدر بودن، دید ما را محدود می کند. همه می دانند که در جو شیکاگو، کلیولند و پیتسبورگ اشیاء را می توان تنها در فاصله چند مایلی مشاهده کرد. در شهرهایی که هوا صاف تر است، می توان سی یا چهل مایل را دید، اما از کوه های آریزونا و کلرادو ممکن است مسافت های چند صد مایلی را طی کند و همه اینها با چشمان فیزیکی. همانطور که ممکن است با بالا رفتن در اتمسفرهای شفاف تر، واضح تر ببینیم، ممکن است با بالا رفتن به عنصر دیگری بالاتر از هوا، شفاف تر ببینیم. عنصری که توسط روشن بین برای دیدن در آن استفاده می شود اتر است. برای روشن بینانی که در اتر می بینند تصور ما از فاصله ارزش خود را از دست می دهد، حتی همانطور که تصور دوری کرم یا ماهی برای ساکنی در ارتفاعات که چشم تیزبینش می تواند اشیایی را که برای ساکنان نامرئی نیست، تشخیص دهد. در طبقات پایین تر در دشت.

اندامهایی که در روشنفکران استفاده میشوند، و چگونه چشم انداز از اشیاء نزدیک به دست به کسانی که در فواصل دور و از شناخته شده قابل رویت به ناشناخته ناشناخته است، از اشیاء منتقل شده است؟

از هر اندام در بدن می توان برای مقاصد شفاف استفاده کرد ، اما آن قسمت ها یا اعضای بدن که به طور غریزی یا هوشمندانه توسط آخوند مورد استفاده قرار می گیرند ، مرکز بینایی روی قشر مغز ، سینوس های فرونتال ، تالامی نوری و موارد دیگر است. بدن هیپوفیز. اجسام جسمی در نزدیکی توسط امواج نور جوی روی چشم منعکس شده است ، که این امواج نور یا ارتعاشات را به عصب بینایی همگرا می کند. این ارتعاشات در طول دستگاه نوری متولد می شوند. برخی از این موارد به تالامی نوری منتقل می شود ، و برخی دیگر روی قشر مغز انداخته می شوند. اینها در سینوس فرونتال ، که گالری تصاویر ذهن است ، منعکس شده است. بدن هیپوفیز ارگانی است که از طریق آن نفس این تصاویر را درک می کند. آنها وقتی در آنجا دیده می شوند ، دیگر جسمی نیستند ، بلکه تصاویر نجومی از جسمی هستند. آنها اشیاء جسمی هستند که در دنیای نجومی نفس منعکس شده اند ، تا ببینند ارتعاشات پایین اشیاء بدنی به میزان لرزش بالاتری افزایش یافته است. دید فرد ممکن است از چند طریق از جسمی به دنیای نجوم منتقل شود. از نظر جسمی بیشترین فشار جسم از طریق تمرکز چشم است. دنیای اتیک یا آسترال نفوذ کرده و از دنیای جسمی ما عبور می کند. چشم جسمی به گونه‌ای ساخته شده است که تنها چنین لرزش‌هایی را از جهان جسمی ثبت کرده و در مقایسه با دنیای اتیک یا آسترال ، کند است. چشم جسمی نمی تواند ارتعاشات اتیکی را دریافت یا ثبت کند ، مگر اینکه آموزش دیده باشد یا مگر اینکه فرد منشی طبیعی باشد. در هر دو صورت ممکن است که یک فرد بتواند تمرکز چشم را از دنیای جسمی به دنیای اتری یا آسترال تغییر دهد. هنگامی که این کار انجام شود ، اعضای بدن یا قسمت هایی از بدن قبل از ذکر با دنیای اتیک در ارتباط هستند و ارتعاشات از آن را دریافت می کنند. همانطور که شخص با چرخاندن چشمان خود به آن شیء ، هدف آرزوی خود را می بیند ، بنابراین روحانی نیز با تمایل و یا جهت دادن به آن ، یک چیز دور را می بیند. این ممکن است برای بعضی ها شگفت انگیز به نظر برسد ، اما با اطلاع از واقعیت ها این تعجب متوقف می شود. با یک فرآیند کاملاً طبیعی ، کسی که می بیند به طرز واضحی طلوع می کند یا به جهانی روشن تر از مسافت های بزرگتر افزایش می یابد ، حتی اگر غواص دریای عمیق ممکن است از دید محدود خود در آب تا دید در یک فضای مه آلود و بعد از آن به ارتفاعات بلند افزایش یابد. از آنجا او اشیاء را با فاصله بسیار بیشتری مشاهده می کند. کسی که در طی یک دوره طولانی از تحصیل و آموزش دیدن را به صورت واضح یاد گرفته است نیازی به پیروی از این روش ندارد. او فقط باید به مکانی فکر کند و اگر بخواهد آن را می بیند. ماهیت اندیشه او او را با اقشار اتر متناسب با اندیشه پیوند می دهد ، حتی وقتی فرد چشم خود را به سمت جسم که می دید ، چرخاند. درک شی مورد مشاهده بستگی به هوش او دارد. ممکن است فرد دید خود را از آنچه مشهود است به نامرئی ناشناخته منتقل کند و آنچه را که قانون قیاس می بیند درک کند.

آیا اوکی می تواند آینده را هر وقت که بخواهد باشد، و آیا او از یک هیئت علمی روشنفکر برای انجام این کار استفاده می کند؟

آخوندی یک غیورگرای نیست و اگرچه ممکن است یک اکتشافگر آشکار باشد ، اما لزوماً اینگونه نیست. اكولوژيست كسي است كه از قوانين طبيعت آگاهي دارد ، كه مطابق با آن قوانين زندگي مي كند ، و با بالاترين هوش خود از درون هدايت مي شود. مشاغل حتی در شرایطی که کارگر در درک و توانایی از مهندس یا ستاره شناس تفاوت دارد از نظر دانش و قدرت متفاوت است. ممکن است فرد بدون داشتن شفافیت شفافی باشد اما اکتشافی که این دانشکده را توسعه داده است فقط وقتی که با افراد متعلق به دنیای نجوم سرو کار دارد از آن استفاده می کند. او از آن برای لذت بردن یا جلب رضایت هوی و هوس شخصی خود یا شخص دیگری استفاده نمی کند. لزوماً برای غیرفعال کننده نیست که از دانشکده دلپذیر برای آینده استفاده کند ، هرچند ممکن است اگر بخواهد این کار را انجام دهد ، اگر بخواهد با نگاه دقیق نگه داشتن فکر خود در یک دوره خاص در آینده و مایل به دیدن و دانستن آنچه در آن اتفاق می افتد است. آن زمان.

اگر یک محرمانه بتواند حجاب را سوراخ کند، چرا حجاب نمی کند، به طور جداگانه یا جمعی از دانش آنها در مورد رویدادهای آینده بهره مند شوند؟

غیبی که به آینده می نگرد و شخصاً از دانش خود بهره مند می شود، دیگر غیبت گر به معنای واقعی نخواهد بود. یک غیبت گر باید مطابق با قوانین طبیعی کار کند نه مخالف طبیعت. طبیعت از نفع یک فرد به ضرر کل منع می کند. اگر یک غیبت گر یا هرکسی که با قدرت های بالاتر از قدرت های انسان معمولی کار می کند، از آن قدرت ها علیه دیگران یا به نفع شخصی خود استفاده کند، با قانونی که باید با آن کار کند، مخالفت می کند، نه با آن، و بنابراین یا مرتد می شود. نسبت به طبیعت و موجودی خودخواه یا در غیر این صورت قدرت هایی را که ممکن است ایجاد کرده باشد از دست بدهد. در هر صورت او دیگر یک غیبت گر واقعی نیست. یک غیبت گر فقط به آنچه به عنوان یک فرد و برای کارش نیاز دارد حق دارد و احساس خودخواهی یا عشق به منفعت او را نسبت به قانون کور می کند. اگر او تا این حد نابینا باشد، در آن صورت قادر به درک و درک قوانینی نیست که بر زندگی حاکم و کنترل می‌کنند، که از مرگ فراتر می‌رود، و همه چیز را در یک کل هماهنگ به نفع همگان مرتبط می‌سازد و پیوند می‌دهد.

"چشم سوم" چیست و آیا آخوند و منکر از آن استفاده می کنند؟

"سومین چشم" که در برخی از کتابها به ویژه "دکترین مخفی" به آن اشاره شده است ، اندام کمی در مرکز سر است که فیزیولوژیست ها آن را غده کاج می نامند. آخوند از این سومین چشم یا غده کاج برای دیدن اشیاء دوردست یا نگاه به آینده استفاده نمی کند ، اگرچه برخی از کارگزارانی که زندگی خوب و خالص داشته اند ، ممکن است برای یک ثانیه کوتاه چشم سوم را باز کنند. وقتی این اتفاق بیفتد تجربیات آنها کاملاً متفاوت از گذشته است. اكولوژيست معمولاً از غده صنفي استفاده نمي كند. استفاده از غده پینهال یا چشم سوم برای دیدن آینده ضروری نیست ، زیرا آینده یکی از سه بخش زمان است و ارگان هایی به غیر از غده کاج ، برای دیدن به گذشته ، دیدن حال و یا استفاده می شوند. نگاه به آینده. غده کاج یا چشم سوم بالاتر از تقسیمات زمان صرف است ، اگرچه همه آنها را درک می کند. این مربوط به ابدیت است.

چه کسی از غده پنبه ای استفاده می کند و هدف آن استفاده از آن است؟

فقط یک شخص بسیار پیشرفته ، یک غیور یا استاد بزرگ ، می تواند از "چشم سوم" یا غده کاج در صورت میل خود استفاده کند ، گرچه بسیاری از مقدسین ، یا مردانی که زندگی غیر خودخواهانه داشته اند و آرزوهایشان تعالی بخشیده است ، افتتاح را تجربه کرده اند. "چشم" در لحظه های بلندترین مقام خود. این کار فقط با این روش طبیعی انجام می شود ، به عنوان یک فلاش در لحظه های نادری از زندگی آنها و به عنوان پاداش ، حاصل افکار و کردار آنها. اما چنین مردانی نمی توانند چشم خود را باز کنند ، زیرا آنها آموزش نیافته اند ، یا به دلیل اینکه قادر به ادامه یک دوره طولانی ادامه آموزش بدن و ذهن لازم برای دستیابی به آنها نبودند. یک اکتشافی ، با دانستن قوانین بدن ، و قوانینی که ذهن را کنترل می کند ، و با زندگی سالم و اخلاقی پاک ، در آخر خواستار استفاده از عملکردهای طولانی استفاده نشده از بدن و دانشکده های ذهن می شود و سرانجام می تواند "او" را باز کند. چشم سوم ، "غده pineal ، به خواست او. هدف از استفاده از غده کاج یا "چشم سوم" دیدن روابط بین همه موجودات است ، دیدن واقعیت از طریق غیر واقعی ، درک حقیقت و تحقق و یکی شدن با بی نهایت.

چشمان سوم یا غدد پینه آل باز می شود و در چنین باز شدن چه اتفاقی می افتد؟

فقط یک غیور یک نظم عالی می تواند به یقین به این سؤال پاسخ دهد. بدون تظاهر به چنین دانش واقعی ، ممکن است ما سودمند باشیم ، و همچنین چگونگی انجام این کار و همچنین نتیجه را پیش بینی می کنیم. کسی که زندگی دنیوی معمولی را پشت سر می گذارد ، نمی تواند "چشم سوم" خود را باز یا استفاده کند. این اندام جسمی پلی است بین بدن و ذهن. قدرت و هوشمندی که از طریق آن کار می کند ، پل ارتباطی بین محدود و نامتناهی است. او که در محدود زندگی می کند متناهی است و متناهی عمل می کند ، نمی تواند در عین حال که زندگی می کند ، فکر می کند و عمل می کند ، بی نهایت را درک و درک کند. اولین قدم که باید در جهت باز کردن «چشم سوم» برداشته شود ، کنترل افکار ، پاکسازی ذهن و خالص شدن بدن است. این به ریشه های زندگی اعتصاب می کند ، و طیف وسیعی از پیشرفت های بشر را در بر می گیرد. همه وظایف باید با وفاداری انجام شود ، تمام تعهدات به شدت انجام شود و زندگی باید با حس ذاتی عدالت هدایت شود. فرد باید عادات تفکر را در موارد زیربنایی به لحاظ در نظر گرفتن اشیاء بالاتر زندگی و از آنجا بالاترین تغییر دهد. همه نیروهای بدن باید در اندیشه به سمت بالا چرخانده شوند. باید تمام روابط زناشویی متوقف شده باشد. یکی از زندگی های سالم باعث می شود که اندامهای غشایی طولانی مدت بدن مورد استفاده فعال و بیدار شوند. بدن با یک زندگی جدید هیجان می یابد و این زندگی جدید از هواپیما به هواپیما در بدن بالا می رود تا اینکه تمام ذات ظریف بدن قدرت را به سر و در آخر ، یا به طور طبیعی ، یا با تلاش اراده ، گل ابدیت شکوفا می شود: چشم خدا ، "چشم سوم" ، باز خواهد شد. تابش هزار خورشید را نباید با نور حقیقت مقایسه کرد که سپس بدن را پر کرده و آن را احاطه کرده و به همه فضا نفوذ می کند. اشیاء ، به عنوان اشیاء ، از بین می روند و به این اصل که بیان می کنند حل می شوند. و همه اصول به عنوان نماینده واقعی به نوبه خود به بی عظمت کل برطرف می شوند. زمان از بین می رود. ابدیت همیشگی است. شخصیت در فردیت از بین می رود. فردیت از بین نمی رود ، اما در کل گسترش می یابد و به یک فرد تبدیل می شود.

یک دوست [HW Percival]